Η Γη χάνει περισσότερο γλυκό νερό

 Το «αποτύπωμα» της ανθρωπότητας, όσον αφορά στην κατανάλωση γλυκού (πόσιμου και μη) νερού, είναι μεγαλύτερο έως 18% σε σχέση με τις έως τώρα εκτιμήσεις, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής μια ελληνίδα επιστήμονα της διασποράς.

Η μελέτη δείχνει ότι η αρδευόμενη γεωργία, τα φράγματα και άλλες ανθρωπογενείς δραστηριότητες αυξάνουν περισσότερο από ό,τι είχε εκτιμηθεί μέχρι σήμερα τη συνολική παγκόσμια κατανάλωση γλυκού νερού, επειδή είχε υποτιμηθεί κυρίως η επίπτωση της εξατμισοδιαπνοής.

Το φαινόμενο αυτό αυξάνει τις απώλειες νερού, το οποίο εξατμίζεται στην ατμόσφαιρα, μειώνοντας έτσι τα διαθέσιμα για ανθρώπινη κατανάλωση αποθέματα και καθιστώντας λιγότερο βιώσιμα τα τωρινά επίπεδα κατανάλωσης νερού.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Υδρολογίας, Υδρογεωλογίας και Υδάτινων Πόρων Γεωργία Δεστούνη του Τμήματος Φυσικής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανέλυσαν δεδομένα κλιματολογικά, υδρολογικά και χρήσης νερού για την τελευταία 30ετία σε όλο τον κόσμο.

Η ανάλυση οδηγεί σε μια νέα εκτίμηση, αυξημένη κατά 18% περίπου, για το «αποτύπωμα» της ανθρωπότητας στα αποθέματα γλυκού νερού του πλανήτη.

Η αύξηση των απωλειών του γλυκού νερού από την ξηρά προς την ατμόσφαιρα λόγω των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων υπολογίζεται σε περίπου 4.370 κυβικά χιλιόμετρα ετησίως.

Η ποσότητα αυτή αντιστοιχεί στα δύο τρίτα της ετήσιας απορροής του ποταμού Αμαζόνιου.

Η ανθρωπογενής αύξηση των απωλειών ισοδυναμεί με έναν τεράστιο ποταμό γλυκού νερού που κυλά από την ξηρά στην ατμόσφαιρα.

Έχουμε αλλάξει πάρα πολύ το σύστημα γλυκού νερού, χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Η μελέτη μας δείχνει ότι έχουμε ήδη ξεπεράσει το προτεινόμενο πλανητικό όριο για την κατανάλωση γλυκού νερού», προειδοποίησε η Δεστούνη.

Όπως είπε, "αυτό είναι σοβαρό, άσχετα από το αν όντως έχουμε ξεπεράσει ένα πραγματικό όριο ή αν το όριο αυτό έχει υποτιμηθεί".

Η Γ.Δεστούνη είναι σήμερα από τις κορυφαίες διεθνώς ειδικούς για το νερό και τους υδάτινους πόρους. Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1961 και μετανάστευσε με την οικογένειά της στη Σουηδία, όταν ήταν εννέα ετών.

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ΚΤΗ) της Σουηδίας, όπου πήρε το διδακτορικό της στην υδραυλική μηχανική το 1991 και στο οποίο υπήρξε καθηγήτρια έως το 2005. Μετά το 2005 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης.

Είναι μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών της Σουηδίας και της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών Μηχανικής, καθώς επίσης από το 2013 γενική γραμματέας του Σουηδικού Συμβουλίου Ερευνών FORMAS.

Μεταξύ άλλων, της έχει απονεμηθεί (2013) το Μετάλλιο Henry Darcy της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωεπιστημών (EGU) και έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Υδρολογικών Επιστημών (IAHS).

Πηγή:  http://www.amna.gr/

Κίνητρα για Νέους Γεωργούς και Κτηνοτρόφους.

Κίνητρα και διευκολύνσεις προς όσους επιθυμούν να κάνουν την αρχή στον πρωτογενή τομέα και να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, περιλαμβάνει ολοκληρωμένο πρόγραμμα που σχεδιάζει η κυβέρνηση.

Με δεδομένο ότι παρατηρείται στροφή από την ελληνική κοινωνία κι ιδιαίτερα τους Έλληνες νέους προς τον πρωτογενή τομέα, ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, έχει αναθέσει στους αρμόδιους αναπληρωτές υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, Μάξιμο Χαρακόπουλο, Περιβάλλοντος, Σταύρο Καλαφάτη και Ανάπτυξης Σταύρο Καλογιάννη, τη μελέτη και το σχεδιασμό σχετικού προγράμματος, στο οποίο αναμένεται να τεθούν οι πρώτες βάσεις σε επικείμενη συνάντησή τους την επόμενη εβδομάδα.

«Πρόκειται για ένα φιλόδοξο πρόγραμμα», δήλωσε σχετικά ο κ. Χαρακόπουλος, τονίζοντας ότι «αφενός έρχεται να εξυπηρετήσει τη βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης που είναι η ανάδειξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας σε βασικό πυλώνα ανάπτυξης της οικονομίας και αφετέρου, να θέσει απαραίτητες προϋποθέσεις και να υποστηρίξει όσους αποφασίσουν να ασχοληθούν με τον αγροτικό τομέα».

Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που είχε πραγματοποιηθεί για λογαριασμό του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, από τον Δημόσιο Οργανισμό «ΔΗΜΗΤΡΑ», σχεδόν 1 εκατ. άτομα είχαν δηλώσει πως σχεδιάζουν να επιστρέψουν στην ύπαιθρο και περίπου οι μισοί, να ασχοληθούν με τον αγροτικό τομέα (φυτική παραγωγή, κτηνοτροφία, αλιεία).

Επίσης, τα 2/3 σχεδόν, όσων επιθυμούν να χτίσουν μια νέα ζωή στην επαρχία, έχουν υψηλή μόρφωση, αφού το 25,4% είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων και το 43% πτυχιούχοι ΑΕΙ-ΤΕΙ.

Ισραηλινές βάσεις στο Αζερμπαϊτζάν.

Η συμμαχία Ισραήλ-Αζερμπαϊτζάν συνεχίζει να βρίσκει θέση στους πρωτοσέλιδους τίτλους των ΜΜΕ. Η μορφή των σχέσεων μεταξύ του Μπακού και του εβραϊκού κράτους χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη μυστικότητα. Δεν είναι μια ένωση κατά της Αρμενίας, που κρατά έως και σήμερα εδάφη, τα οποία κατέλαβε κατά τη διάρκεια του πολέμου με το Αζερμπαϊτζάν. Το Ισραήλ και το Μπακού επίσης δεν συγκρότησαν μια φιλία κατά των αραβικών εχθρών του Ισραήλ. Επίσης δεν μπορεί κανείς να πει ότι η φιλία τους στρέφεται κατά του Ιράν.

Η αλήθεια είναι ότι μια ψύχρανση στις σχέσεις Αρμενίας-Ισραήλ μπορεί να παρατηρηθεί: στο Γερεβάν έγιναν συχνότερες οι κατηγορίες του σιωνιστικού κινήματος για συμμετοχή στα εγκλήματα του 1915, πράγμα, που οι Ισραηλινού θεωρούν συκοφαντία. Επίσης μπορεί να διαπιστωθεί μια αντιπάθεια στο Μπακού προς τους Άραβες ριζοσπάστες, καθώς ειδικά στα στρατόπεδα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης στο Λίβανο είχαν εκπαιδευτεί οι Αρμένιοι αντάρτες. Παρ’ όλ’ αυτά το Αζερμπαϊτζάν διατηρεί στενές σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλες αραβικές χώρες, οι οποίες υποστηρίζουν τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους». Η στάση του Αζερμπαϊτζάν έναντι του Ιράν διακρίνεται για την επιφυλακτικότητά της. Πολύ περισσότερο, που είκοσι εκατομμύρια Αζερμπαϊτζανών στο Ιράν στερούνται των βασικών εθνικών τους δικαιωμάτων. Όμως ακόμη και όλες οι προϋποθέσεις, που απαριθμήθηκαν, δεν επαρκούν για μια ικανοποιητική εξήγηση του φαινομένου της φιλίας Ισραήλ – Αζερμπαϊτζάν.

Ως παράδειγμα των ανωτέρω μπορούμε να αναφέρουμε το πρόσφατο συμβόλαιο πώλησης ισραηλινών όπλων στο Αζερμπαϊτζάν σε ύψος 1,6 δισ. δολαρίων, που συμπεριλαμβάνει την παράδοση δεκάδων ισραηλινών μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Η ανταλλαγή πληροφοριών σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών πραγματοποιείται αδιάκοπα, γεγονός, που εξηγεί και τις επιτυχίες της κυβέρνησης του Αζερμπαϊτζάν στη μάχη κατά της τρομοκρατίας.

Αυτή η ασυνήθιστη συμμαχία συζητείται ξανά μετά τη δημοσίευση στο πρακτορείο Ρόιτερ της πληροφορίας για ενδεχόμενη χρήση από το Ισραήλ στρατιωτικής βάσης στο Αζερμπαϊτζάν σε περίπτωση επιδρομής για την καταστροφή των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων. Είναι αναγκαστικό να εκφράσουμε την έκπληξή μας για την κοντή μνήμη των δημοσιογράφων. Το θέμα είναι ότι το Μάρτιο το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy ανέφερε επικαλούμενο υψηλόβαθμες πηγές την πληροφορία περί της βάσης της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ στο Αζερμπαϊτζάν. Πέρασε ένα εξάμηνο και η πληροφορία δεν επιβεβαιώθηκε.

Ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Άλεξ Φίσμαν έγραφε τότε: «Για να φθάσουν ως το Αζερμπαϊτζάν, οι δυνάμεις της Πολεμικής μας Αεροπορίας πρέπει να διασχίσουν τον εναέριο χώρο της Τουρκίας είτε του Ιράκ, της Σαουδικής Αραβίας είτε της Συρίας. Καθ’ οδόν βρίσκονται επίσης η Γεωργία και η Αρμενία. Ακόμη κι αν γίνει δυνατό να αρθούν οι περιορισμοί για την υπέρπτηση πάνω από τον εναέριο χώρο των χωρών, οι οποίες δεν επιθυμούν ιδιαιτέρως να μας ανοίξουν τους αιθέρες τους, παραμένει σε κάθε περίπτωση το ερώτημα: μειώνει άραγε η χρήση του εδάφους του Αζερμπαϊτζάν την απόσταση έως το στόχο και δικαιολογεί άραγε αυτό τις πιθανές δυσχέρειες με άλλα κράτη; Δεν υπάρχει μονοσήμαντη απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Όταν γίνεται λόγος για να καταφερθούν πλήγματα σε εγκαταστάσεις, που βρίσκονται στην περιοχή της Τεχεράνης, το Αζερμπαϊτζάν αναμφίβολα έχει ένα γεωγραφικό πλεονέκτημα. Όταν όμως λόγος γίνεται για εγκαταστάσεις στο νότο του Ιράν, η απόσταση δεν δικαιώνει αυτόν τον τυχοδιωκτισμό».

Ο πολιτικός επιστήμονας Νταβίντ Έϊντελμαν, ο οποίος ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού Όλμερτ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης για την εξολόθρευση του συριακού πυρηνικού αντιδραστήρα πριν από έξι χρόνια, είναι πεπεισμένος ότι το Ισραήλ έχει τη δύναμη να θέσει τέλος στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Διακρίνει όμως και άλλα σενάρια: «Το ιρανικό νόμισμα υποτιμήθηκε μέσα σε ένα έτος κατά 80 %. Στην Τεχεράνη άρχισαν μαζικές ταραχές. Είναι απολύτως πιθανό ότι μπορεί να μην υπάρξει αναγκαιότητα για το ισραηλινό χτύπημα ακριβείας».