Ο χωροχρόνος

Βαρύτητα και Κβαντική Μηχανική

«Ο χωροχρόνος και η βαρύτητα πρέπει τελικά να προκύπτουν από κάτι άλλο», λέει ο φυσικός Brian Swingle . Διαφορετικά, είναι δύσκολο να δούμε πώς η βαρύτητα του Αϊνστάιν και τα μαθηματικά της κβαντικής μηχανικής μπορούν να συνδυάσουν τη μακροχρόνια ασυμβατότητά τους. Η άποψη του Einstein για τη βαρύτητα ως εκδήλωση της γεωμετρίας του χωροχρόνου υπήρξε μια τεράστια επιτυχία. Αλλά και η κβαντική μηχανική, η οποία περιγράφει τους μηχανισμούς της ύλης και της ενέργειας στην ατομική κλίμακα το πέτυχε με ακρίβεια. Ωστόσο, οι προσπάθειες εύρεσης συνεκτικών μαθηματικών που να ικανοποιούν την κβαντική παραξενιά με τη γεωμετρική βαρύτητα, έχουν συναντήσει τρομερά τεχνικά και εννοιολογικά οδοφράγματα.

 

Τουλάχιστον αυτό ίσχυε εδώ και καιρό στις απόπειρες κατανόησης του συνηθισμένου χωροχρόνου. Όμως, κάποιες ενδείξεις για πιθανή πορεία προς την πρόοδο έχουν προκύψει από τη θεωρητική μελέτη εναλλακτικών χωροχρονικών γεωμετριών, κατανοητών κατ’ αρχήν αλλά με ασυνήθιστες ιδιότητες. Μία τέτοια εναλλακτική, γνωστή ως χώρος anti de Sitter, είναι περίεργα καμπύλος και τείνει να καταρρεύσει από μόνος του, αντί να επεκτείνεται όπως το σύμπαν στο οποίο ζούμε. Δεν θα ήταν ωραίο μέρος για να ζήσεις εκεί μέσα. Αλλά σαν εργαστήριο για τη μελέτη των θεωριών της κβαντικής βαρύτητας, έχει πολλά να προσφέρει.

 

«Η κβαντική βαρύτητα είναι αρκετά πλούσια και προκαλεί σύγχυση, ακόμη και τα σύμπαντα των παιχνιδιών μπορούν να ρίξουν τεράστιο φως στη φυσική», γράφει ο Swingle.

 

Οι μελέτες του χώρου anti de Sitter υποδηλώνουν, για παράδειγμα, ότι τα μαθηματικά που περιγράφουν τη βαρύτητα (δηλαδή τη γεωμετρία χωροχρόνου) μπορούν να είναι ισοδύναμα με τα μαθηματικά της κβαντικής φυσικής σε ένα χώρο μιας μικρότερης διάστασης. Σκεφτείτε ένα ολόγραμμα, δηλαδή μια επίπεδη, δισδιάστατη επιφάνεια που ενσωματώνει μια τρισδιάστατη εικόνα. Με παρόμοιο τρόπο, η τετραδιάστατη γεωμετρία του χωροχρόνου ίσως θα μπορούσε να κωδικοποιηθεί στα μαθηματικά της κβαντικής φυσικής που λειτουργεί σε τρεις διαστάσεις. Ή ίσως να χρειάζεστε περισσότερες διαστάσεις, το πόσες διαστάσεις απαιτούνται είναι μέρος του προβλήματος που πρέπει να επιλυθεί.

 

Εν πάση περιπτώσει, οι έρευνες προς αυτή την κατεύθυνση έχουν αποκαλύψει μια απροσδόκητη πιθανότητα: Ο ίδιος ο χωροχρόνος μπορεί να δημιουργηθεί από την κβαντική φυσική, συγκεκριμένα από το περίπλοκο φαινόμενο που είναι γνωστό ως κβαντική διεμπλοκή. 

 

Η κβαντική διεμπλοκή είναι ένα περίεργο και αλλόκοτο φαινόμενο που συνδέει σωματίδια που βρίσκονται ακόμη και σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Εάν εκπέμπονται από μια κοινή πηγή, τέτοια σωματίδια παραμένουν πεπλεγμένα ανεξάρτητα από το πόσο μακριά είναι το ένα από το άλλο. Εάν μετρήσετε μια ιδιότητα (όπως σπιν ή πόλωση) για ένα από αυτά, τότε ξέρετε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της ίδιας μέτρησης για το άλλο. Πριν όμως από τη μέτρηση, αυτές οι ιδιότητες δεν έχουν ποτέ προσδιοριστεί, ένα παράλογο γεγονός που όμως έχει επαληθεύεται από πολλά πειράματα. Φαίνεται ότι η μέτρηση σε ένα μέρος καθορίζει ποια θα είναι η μέτρηση σε μια άλλη μακρινή τοποθεσία.

 

Φαίνεται ότι τα πεπλεγμένα σωματίδια πρέπει να είναι σε θέση να επικοινωνούν γρηγορότερα από το φως, οι πρώτες μέχρι σήμερα μετρήσεις έχουν δείξει ότι η κβαντική διεμπλοκή πραγματοποιείτε με ταχύτητες μεγαλύτερες από 10.000 φορές αυτής του φωτός, διαφορετικά, είναι αδύνατο να φανταστούμε πώς ένα από αυτά θα μπορούσε να ξέρει τι συνέβαινε στον άλλο σε ένα τεράστιο χωροχρόνο.

 

Πώς λοιπόν τα πεπλεγμένα σωματίδια ξεπερνούν το χάσμα του χωροχρόνου που τα διαχωρίζει; Ίσως η απάντηση είναι να μην χρειάζεται η διεμπλοκή να συμβαίνει στο χωροχρόνο, ίσως η διεμπλοκή να δημιουργεί τον χωροχρόνο. 

 

Τουλάχιστον αυτή είναι η πρόταση που έχει εμπνεύσει μια νέα έρευνα στη θεωρία για τον κόσμο. «Η εμφάνιση του χωροχρόνου και της βαρύτητας είναι ένα μυστηριώδες φαινόμενο της κβαντικής φυσικής πολλών σωμάτων, που θα θέλαμε να κατανοήσουμε», προτείνει ο Swingle.

 

Η έντονη προσπάθεια πολλών κορυφαίων φυσικών έχει δημιουργήσει θεωρητικά στοιχεία ότι τα δίκτυα των πεπλεγμένων κβαντικών καταστάσεων υφαίνουν τον χωροχρονικό ιστό. Αυτές οι κβαντικές καταστάσεις περιγράφονται συχνά ως «qubits» δηλαδή κομμάτια κβαντικής πληροφορίας (όπως τα συνηθισμένα bit του υπολογιστή, αλλά υπάρχουν σε ένα συνδυασμό του 1 και του 0, όχι μόνο είτε 1 είτε 0). Τα πεπλεγμένα qubits δημιουργούν δίκτυα με γεωμετρία στον χώρο με μια επιπλέον διάσταση πέρα ​​από τον αριθμό των διαστάσεων στις οποίες ζουν τα qubits. Έτσι, η κβαντική φυσική των qubits μπορεί στη συνέχεια να εξομοιωθεί με τη γεωμετρία ενός χώρου με μια επιπλέον διάσταση.

 

Και το καλύτερο από όλα, η γεωμετρία που δημιουργήθηκε από τα πεπλεγμένα qubits μπορεί πολύ καλά να υπακούει στις εξισώσεις από τη γενική σχετικότητα του Αϊνστάιν που περιγράφουν την κίνηση λόγω της βαρύτητας, τουλάχιστον αυτό λένε τα πιο πρόσφατα ερευνητικά σημεία προς αυτήν την κατεύθυνση. «Προφανώς, μια γεωμετρία με τις σωστές ιδιότητες που δημιουργήθηκαν από την διεμπλοκή πρέπει να υπακούει στις βαρυτικές εξισώσεις της κίνησης», γράφει ο Swingle. «Αυτό το αποτέλεσμα δικαιολογεί περαιτέρω τον ισχυρισμό ότι ο χωροχρόνος προκύπτει από την διεμπλοκή».

 

Βέβαια, απομένει να αποδειχθεί ότι οι ενδείξεις που βρέθηκαν με επιπλέον διαστάσεις θα οδηγήσουν στην αληθινή ιστορία για τον συνηθισμένο χωροχρόνο στον οποίο οι πραγματικοί φυσικοί βαδίζουν. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά ποιες κβαντικές διαδικασίες στον πραγματικό κόσμο μας, θα είναι υπεύθυνες για την ύφανση του χωροχρόνου. Ίσως ορισμένες από τις παραδοχές που έγιναν στους υπολογισμούς μέχρι στιγμής να αποδειχθούν λανθασμένοι. Αλλά θα μπορούσαμε κάλλιστα να βρισκόμαστε στην αρχή μιας παρατήρησης βαθειά στα θεμέλια της φύσης, όσο ποτέ άλλοτε, που πιθανών να απαιτεί αρκετά συμπληρώματα στην υπάρχουσα σημερινή Φυσική.

Υπάρχει Ζωή μετά το θάνατο ;

Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για τη ζωή μετά το θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε για την εκπληκτική εμπειρία του!

Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel, που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Έμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το «ταξίδι» του. Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Eben Alexander με τον πιο εκτυφλωτικό φακό.

«Βut nobody was there», ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό. Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν ήταν εκεί». Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό. Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», («Proof of Heaven»), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του και τον πραγματικό χρόνο αυτής της ζωής, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Eben Alexander γυρνώντας από το κώμα! Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή της ζωής μας, και περιγράφει τον παράδεισο.

«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, όπως λέει, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης».

Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία και η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!

Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».
Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού αν μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου.

Στη δική μου περίπτωση τα πράγματα ήταν διαφορικά, συνήθως τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγίτιδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1.

Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σε αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει, να τα τροποποιήσει. Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο Δρ. Αλεξάντερ περιγράφει: Ήμουν μια κουκκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή βρέθηκα σε ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου «καλωδίωση». Σαν να θυμάμαι ρίζες και διακλαδώσεις και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια. Αναφέρει χαρακτηριστικά «Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελωδία που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα»

Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι, ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο («να τσουλάει μπροστά του στο χώρο και το χρόνο») και χωρίς λόγια να του μιλά: Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ότι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: «Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι». Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, Near-Death Experience, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ’ ένα φτερό πεταλούδας! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό.

Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός. «Ο Θεός», λέει χαρακτηριστικά, «ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου».

Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από το κώμα, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει) και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα. Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή, που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος, στο πρόσωπο της νεράιδας του από τον Χωροχρόνο.

Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη τη λειτουργία του εγκέφαλου του, o Alexander προκαλεί, από το THINK-TANK της Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά! «Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά» λέει.

Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή, ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν. Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε εκτός.

Πηγή: http://www.oprah.com/own-super-soul-sunday/Oprah-and-Neurosurgeon-Eben-Alexander-Proof-of-Heaven