Συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl ,για το ελληνικό χρέος και τη Γερμανία, στο Spiegel.

Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανική κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία στο θέμα της Ελλάδας, στη λογική «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε ότι σας λέμε». Κρίνετε δίκαιη αυτή τη συμπεριφορά;

Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης» η Γερμανία τα χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το ξεχνούν όλοι.

Spiegel: Θα μας πείτε τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι το 1929 αποκλειστικά με δανεικά. Μάλιστα για τις αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια «δανειακή Πυραμίδα», η οποία κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία. Στην ουσία πάνω σε αυτό στηρίχθηκε το περίφημο γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα! Παράλληλα όμως, τα θύματα της γερμανικής κατοχής όπως οι Έλληνες, ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση.

Spiegel: Πόσο μεγάλα ήταν τότε τα ποσά από τις γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Με βάση την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, αναλογικά τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του ‘30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Αν τα συγκρίνουμε λοιπόν με τα ελληνικά χρέη, τότε, πιστέψτε, με τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και ίσως της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του ‘30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις ΗΠΑ με το γνωστό πλέον haircut, σαν να μετατρέπεις ένα afro look σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της. Στο ίδιο διάστημα όμως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να σηκώσουν κεφάλι από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Είστε βέβαιος;

Ritschl: Φυσικά! Ήταν όταν ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990, ούτε τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. Μην κρυβόμαστε! Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες.

Spiegel: Αυτή τη στιγμή συζητιέται η διάσωση της Ελλάδας μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ελεγχόμενης αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Βεβαίως! Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εντελώς ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του ’50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Άρα είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένη. Επιτέλους θα πρέπει να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν.

Spiegel: Ναι, αλλά το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Νομίζω πως έτσι θα πρέπει να γίνει. Έχουμε υπάρξει στο παρελθόν υπερβολικά ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών ΜΜΕ. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα.

Spiegel: Τι προτείνετε δηλαδή να κάνουμε στο θέμα της Ελλάδας;

Ritschl: Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, ίσως κάποιοι μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τη λύση: πρέπει τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους! Ξέρω πως αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Δυστυχώς, η λύση αυτή είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι τελικά θα πρέπει να πληρώσουμε. Μόνο έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Όταν λέμε όλοι πληρώνουμε, εννοούμε όλοι.

Ο 40χρονος υπάλληλος του Δήμου Μελισσίων στον τομέα της καθαριότητας, Γιάννης Τριανταφύλλου, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, ζει το δικό του δράμα.

Την Παρασκευή 18 Μαΐου δικαστική επιμελήτρια, λειτουργώντας για λογαριασμό της «WIND ΕΛΛΑΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΑΒΕΕ», πέταξε κάτω από την πόρτα του διαμερίσματος του το κατασχετήριο.

Σύμφωνα με την κατασχετήρια έκθεση ακινήτου, ο Γιάννης Τριανταφύλλου από τον Οκτώβριο του 2011 έφτασε να χρωστάει με τους τόκους 1.020,55 ευρώ. «Τα 700 ευρώ είναι το πραγματικό χρέος στη WIND».

Παίρνω μετά τις περικοπές 680 ευρώ, δεν βγαίνω, μεγαλώνω δύο παιδιά. Τους παρακάλεσα να τους τα δίνω λίγα-λίγα. Μου είπαν εντάξει και μετά μου έστειλαν τον δικαστικό επιμελητή λέει ο καταγγέλλων.

Στις 11-4-2012 η δικηγόρος της WIND ΕΛΛΑΣ υπογράφει την εντολή η επιμελήτρια να εισπράξει τα χρήματα, άλλως να προχωρήσει στην αναγκαστική κατάσχεση του διαμερίσματος του.

Δεν με φώναξαν στο δικαστήριο, έγιναν όλα ερήμην μου και τώρα πάνε να μου πάρουν το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που διαθέτω. Μπορεί να μην έχω λεφτά αλλά έχω αξιοπρέπεια. Έχω βάλει δικηγόρο. Θα τους πολεμήσω κι όπου με βγάλει, είπε  ο Γιάννης Τριανταφύλλου.

Ό,τι να 'ναι……

Οι Αρχές του Πεκίνου εξέδωσαν οδηγία για τον αριθμό των μυγών, που μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα στο χώρο μιας δημόσιας τουαλέτας, γράφει η China Daily.

Σύμφωνα με τους νέους κανόνες, στην τουαλέτα μπορούν να υπάρχουν όχι περισσότερες από δύο μύγες. Τη σχετική σύσταση εξέδωσε η δημοτική επιτροπή διεύθυνσης της πόλης και προστασίας του περιβάλλοντος. 

Πώς ακριβώς οι καθαριστές των τουαλετών θα ελέγξουν τον αριθμό των μυγών, αφορά ή όχι ο νέος κανόνας και στα νεκρά έντομα, καθώς και τί πρέπει να γίνει εάν στην παρέα των δύο μυγών προστεθούν και νέα έντομα, το έγγραφο δεν διευκρινίζει.

Αργεντινή και Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες δε Κίρσνερ αμφισβήτησε χθες τις καταγγελίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί επιβολής μέτρων προστατευτισμού και αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, ενώ με τη σειρά της επέκρινε την Ευρώπη λέγοντας ότι επιβάλλει δασμούς υψηλότερους από το 100% της αξίας τους σε ορισμένα προϊόντα.

«Εφαρμόζουμε μια πολιτική που προστατεύει τις επιχειρήσεις μας, την οικονομία μας», δήλωσε η Φερνάντες δε Κίρσνερ. Είναι σαν να θεωρείται νόμιμος ο προστατευτισμός όταν τον εφαρμόζουν οι ανεπτυγμένες χώρες και λαϊκιστικός ο προστατευτισμός όταν τον εφαρμόζουν αναπτυσσόμενες χώρες. Ε, λοιπόν, δεν είναι έτσι, είπε η κεντροαριστερή πρόεδρος σε μια ομιλία της επ' ευκαιρία μιας εθνικής εορτής στην Μπαριλότσε, 1.800 χιλιόμετρα νότια του Μπουένος Άιρες.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «επιβάλλουν δασμούς στο βούτυρο 159%, στο κρέας 126%, οι αργεντινοί παραγωγοί ρυζιού βρίσκονται αντιμέτωποι με δασμούς 450% στην Ιαπωνία, κι εμείς έχουμε, δασμούς 35%», τους οποίους «δεν εφαρμόζουμε, μάλιστα», είπε η πρόεδρος της Αργεντινής.

Η Αργεντινή είναι «στους κόλπους της G20, πέραν της Γερμανίας, η χώρα με την μεγαλύτερη ελευθερία σε ότι αφορά τις επενδύσεις και το εμπόριο, και η 11η στον κόσμο σε ότι αφορά την επενδυτική ελευθερία για τα κεφάλαια από το εξωτερικό», πρόσθεσε η Κίρσνερ.

Χθες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσέφυγε εναντίον της Αργεντινής στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), καταγγέλλοντας ότι επιβάλλει περιορισμούς και δασμούς στις εισαγωγές, κλιμακώνοντας ακόμη περισσότερο την διένεξη ανάμεσα στη λατινοαμερικάνικη χώρα και την ΕΕ, κάνοντας λόγο για παραβίαση των «διεθνών εμπορικών κανόνων» και αξιώνοντας την κατάργηση όλων των συναφών μέτρων, που «προξενούν μεγάλη ζημιά στις επιχειρήσεις της ΕΕ», όπως είπε ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Εμπόριο, Κάρελ ντε Χουχτ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε προαναγγείλει ότι θα αναλάβει δράση μετά την απόφαση της κυβέρνησης της Κίρσνερ να εθνικοποιήσει εν μέρει την πετρελαϊκή εταιρία YPF, θυγατρική της ισπανικής Repsol.

Τέλος τα σχέδια για τον αγωγό Nabucco.

Η βρετανική εταιρεία British Petroleum αρνήθηκε τη συμμετοχή της στο σχέδιο κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου Nabucco, στο οποίο, η BP αντιμετωπιζόταν ως κορυφαίος εν δυνάμει προμηθευτής αερίου.

Σύμφωνα με την ιδέα των σχεδιαστών, το φυσικό αέριο, που θα προμήθευε η ΒΡ, έπρεπε να καλύπτει πάνω από το μισό της παροχετευτικής δυνατότητας του Nabucco.

Οι έχοντες την πρωτοβουλία του σχεδίου ήλπιζαν ότι εκτός από το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν, που εξορύσσει η ΒΡ, θα κατορθώσουν να προσελκύσουν στον αγωγό, φυσικό αέριο από το Τουρκμενιστάν και το Ιράκ. Ωστόσο μετά την άρνηση της ΒΡ για την συμμετοχή της στον Nabucco το σχέδιο αυτό πρακτικά δεν έχει καμιά προοπτική.

Η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιμετώπιζε τον Nabucco ως εναλλακτική διαδρομή μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, εκτός του φυσικού αερίου που ήδη προμηθεύεται από την Ρωσία.