Τι είναι το βοριοφένιο

Το βοριοφένιο  είναι ένα νέο δισδιάστατο υλικό από το χημικό στοιχείο βόριο.

Η οικογένεια των δισδιάστατων «θαυματουργών» υλικών, με πιο γνωστό το γραφένιο που ανακαλύφθηκε το 2004, διευρύνεται συνεχώς. Η νέα προσθήκη είναι το βοριοφένιο, ένα πολύ λεπτό στρώμα με πάχος μόλις ενός ατόμου του χημικού στοιχείου βορίου, που δημιούργησαν ερευνητές στις ΗΠΑ.

Οι επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Argonne του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και του Πανεπιστημίου Stony Brook της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", δήλωσαν ότι το βοριοφένιο είναι ένα ασυνήθιστο υλικό, που έχει πολλές μεταλλικές ιδιότητες στη νανοκλίμακα, παρόλο που το τρισδιάστατο στοιχείο βόριο είναι μη μεταλλικό.

Γενικότερα, τα δισδιάστατα υλικά θεωρούνται ενδιαφέροντα κυρίως για τις ηλεκτρονικές ιδιότητές τους. Στην περίπτωση του βοριοφένιου, υπάρχουν και μεταλλικές ιδιότητες.
Επειδή το βοριοφένιο είναι τόσο μεταλλικό όσο και λεπτό σε επίπεδο ατόμου, θα μπορούσε μελλοντικά να αξιοποιηθεί σε διάφορες εφαρμογές, από τα ηλεκτρονικά έως τα φωτοβολταϊκά, όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής ερευνητής Νάθαν Γκούιζινγκερ.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι επειδή μόλις τώρα αρχίζει η μελέτη των ιδιοτήτων του βοριοφενίου, είναι ακόμη πρόωρο να μιλήσει κανείς για τις δυνατότητές του, αλλά φαίνεται ένα πολλά υποσχόμενο υλικό. Οι πρώτες δοκιμές δείχνουν ότι το βοριοφένιο μπορεί να πάρει διάφορες μορφές ανάλογα με τις συνθήκες θερμοκρασίας όπου παράγεται και με το πώς διατάσσονται τα άτομα του βορίου.

Προς το παρόν, το βοριοφένιο έχει δημιουργηθεί πάνω σε ένα υπόστρωμα αργύρου. Το επόμενο βήμα θα είναι η δημιουργία ενός ξεχωριστού αυτόνομου φύλλου από βοριοφένιο.
Η ανακάλυψη του βοριοφενίου ανοίγει πιθανώς το δρόμο για την ανακάλυψη ενός άλλου δισδιάστατου υλικού, του αλουμινενίου (στρώματος πάχους ενός ατόμου αλουμινίου), καθώς το αλουμίνιο βρίσκεται ακριβώς κάτω από το βόριο στον Περιοδικό Πίνακα των χημικών στοιχείων.

Πηγή: http://www.sciencemag.org/content/350/6267/1487.10.citation

Η δημιουργία του οξυγόνου στην Γή

Πήρε 100 εκατομμύρια χρόνια για να αυξηθούν τα επίπεδα οξυγόνου στους ωκεανούς και στην ατμόσφαιρα σε εκείνο το ύψος που επέτρεψε την έκρηξη της ζωής των ζώων στη Γη, πριν από 600 εκατομμύρια χρόνια περίπου, σύμφωνα με μελέτη που υπογράφεται από δύο επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον (UW) και με καθοδήγηση από το University College London.
Προηγουμένως, δεν ήταν γνωστό το πόσο γρήγορα οξυγονώθηκαν οι ωκεανοί και η ατμόσφαιρα της Γης και αν η έκρηξη της ζωής συνέβη πριν ή μετά την αύξηση του οξυγόνου.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, δείχνει ότι η αύξηση του οξυγόνου ξεκίνησε πολύ νωρίτερα από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα και συνέβη με σποραδική εξάπλωση του φαινομένου σε 100 εκατομμύρια χρόνια περίπου. Είναι συνεπώς πιθανό ότι η αύξηση του οξυγόνου πυροδότησε νωρίτερα την εξέλιξη των ζώων, μάλλον, παρά ότι η εμφάνιση των ζώων υπήρξε ένα τυχαίο εξελικτικό γεγονός.

«Το οξυγόνο ήταν κάτι σαν ένα αργό φυτίλι για την έκρηξη της ζωικής ζωής», είπε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο David Catling, καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών Γης και Διαστήματος του UW. «Γύρω στα 635 εκατομμύρια χρόνια πριν, πιθανότατα υπήρξε αρκετό οξυγόνο για να υποστηρίξει μικροσκοπικούς σπόγγους. Τότε, μετά από 580 εκατομμύρια χρόνια πριν, παράξενα πλάσματα λεπτά σαν κρέπες έζησαν σε ένα ελαφρά οξυγονωμένο θαλάσσιο πυθμένα. Πενήντα εκατομμύρια χρόνια αργότερα, οι σπονδυλωτοί μας πρόγονοι γλίστρησαν μέσα στο πλούσιο σε οξυγόνο θαλασσινό νερό».

Η ερευνητική ομάδα παρακολούθησε τι συνέβαινε με τα επίπεδα του οξυγόνου της Γης σε μια περίοδο πριν από 770 εκατομμύρια χρόνια μέχρι πριν από 520 εκατομμύρια χρόνια, χρησιμοποιώντας νέους χημικούς ανιχνευτές σε βράχους στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Κίνα και την Αυστραλία. Για να συναρμολογηθεί η συνολική εικόνα των επιπέδων οξυγόνου των ωκεανών και της ατμόσφαιρας της Γης, ελήφθησαν δείγματα πετρωμάτων από διαφορετικές τοποθεσίες που βρέθηκαν κάτω από τη θάλασσα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Μετρώντας τα ισότοπα σεληνίου στους βράχους, η ομάδα αποκάλυψε ότι πήρε 100 εκατομμύρια χρόνια για να ανέλθει η ποσότητα του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα από λιγότερο από το 1 % σε περισσότερο από το 10 % που είναι σήμερα. Αυτό αναμφισβήτητα ήταν το πιο σημαντικό γεγονός οξυγόνωσης στην ιστορία της Γης, γιατί αναγγέλλει μια εποχή της ζωικής ζωής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

«Κάναμε μια νέα προσέγγιση, χρησιμοποιώντας ανιχνευτές ισοτόπων σεληνίου για να αναλύσουμε θαλάσσιους αργιλικούς σχιστόλιθους, η οποία μας έδωσε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις σταδιακές αλλαγές στα επίπεδα του οξυγόνου από ότι είναι δυνατόν να λάβουμε με τη χρήση των περισσότερο συμβατικών τεχνικών που χρησιμοποιούνταν προηγουμένως», είπε ο επικεφαλής της συγγραφικής ομάδας Philip Pogge von Strandmann του University College London. «Εκπλαγήκαμε που είδαμε πόσο καιρό πήρε για να παραχθεί οξυγόνο στη Γη», πρόσθεσε. «Τα ευρήματά μας αμφισβητούν θεωρίες ότι (αυτό) ήταν μια γρήγορη διαδικασία που προκλήθηκε από μια αλλαγή στη συμπεριφορά των ζώων».

Κατά τη διάρκεια της περιόδου που μελετήθηκε, συνέβησαν δύο μεγάλες διαδικασίες που μετέτρεψαν όλη τη Γη σε χιονόμπαλα κατά τη διάρκεια της κρυογενούς παγετωνικής περιόδου-η μεγαλύτερη σε διάρκεια Sturtian (πριν από 716.000.000 χρόνια περίπου) και η συντομότερη Marinoan (πριν από 635 εκατομμύρια χρόνια περίπου) όταν η Γη ήταν καλυμμένη με πάγο και οι περισσότεροι από τους ωκεανούς είχαν παγώσει από τους πόλους μέχρι τις τροπικές περιοχές. Μια μικρότερης κλίμακας διαδικασία παγετώνων, η Gaskiers, συνέβη αργότερα (πριν από περίπου 580 εκατομμύρια χρόνια). Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων, οι θερμοκρασίες έπεσαν κατακόρυφα και ανέβηκαν πάλι, προκαλώντας τήξη των πάγων και έτσι εισροή θρεπτικών ουσιών στον ωκεανό, που οι ερευνητές θεωρούν ότι προκάλεσε την αύξηση των επιπέδων του οξυγόνου βαθιά στους ωκεανούς.

«Θέλουμε να μάθουμε πώς η εξέλιξη της ζωής συνδέεται με την εξέλιξη του κλίματός μας», είπε ο Pogge von Strandmann. «Η ερώτηση του πόσο έντονα η ζωή τροποποίησε ενεργά το κλίμα της Γης και γιατί η Γη ήταν κατοικήσιμη για τόσο πολύ καιρό, είναι εξαιρετικά σημαντική για την κατανόηση τόσο του κλιματικού συστήματος, όσο και γιατί η ζωή στη Γη είναι σε πρωτοκαθεδρία».

Μέχρι τώρα, πιστεύονταν ότι η οξυγόνωση συνέβη μετά την τήξη των πάγων της σχετικά μικρής περιόδου παγετώνων Gaskiers. Τα ευρήματα από αυτή τη μελέτη την ωθούν πολύ νωρίτερα, στην Marinoan της Κρυογενικής Περιόδου, μετά την οποία τα ζώα άρχισαν να πληθαίνουν στις βελτιωμένες συνθήκες, οδηγώντας στην πρώτη μεγάλη έκρηξη της ζωής.

«Παρακολουθώντας πώς αυξήθηκε το οξυγόνο, είναι το πρώτο βήμα προς την κατανόηση γιατί πήρε τόσο καιρό», είπε ο Catling, ο οποίος έχει συνεργασία με το Πρόγραμμα Αστροβιολογίας στο UW. «Τελικά, η κατανόηση των γεωλογικών ελέγχων στα επίπεδα οξυγόνου μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε αν ζωή παρόμοια με των ζώων θα μπορούσε να υπάρξει αλλού, σε πλανήτες όμοιους με τη Γη».

Πηγή: University of Washington

Το γραφένιο και τα σωμάτια Majorana

Τα σωμάτια Majorana είναι κάτι σπάνιο στη φυσική. Αντίθετα από τα άλλα φερμιόνια, τα ίδια είναι και αντισωμάτια του εαυτού τους. Σε χαμηλών διαστάσεων συστήματα, αυτά αναμένεται επίσης να αναδύονται ως οιονεί σωμάτια μηδενικής ενέργειας που ονομάζονται μηδενικές καταστάσεις Majorana, τα οποία έχουν μια ασυνήθιστη ιδιότητα: η ανταλλαγή δύο τέτοιων σωματίων αλλάζει την κοινή κβαντική κατάσταση τους κατά ένα τρόπο που εξαρτάται από τη σειρά με την οποία έγινε η ανταλλαγή.

Αυτή η ιδιότητα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να κατασκευαστούν οι στοιχειώδεις μονάδες ενός ανεκτικού σε σφάλματα, τοπολογικού κβαντικού υπολογιστή. Ο Pablo San-Jose από το Ινστιτούτο Επιστήμης Υλικών (CSIC) στη Μαδρίτη και οι συνεργάτες του, έχουν ήδη υποβάλει πρόταση για την παρατήρηση αυτών των οιονεί σωματίων στο γραφένιο, μια πάχους ενός ατόμου μορφή άνθρακα, γνωστό για την υψηλή ηλεκτρική αγωγιμότητά του.

Προηγουμένως, διάφορες ομάδες έχουν αναφέρει πειραματικές αποδείξεις των μηδενικών καταστάσεων Majorana σε μια ποικιλία συστημάτων στερεάς κατάστασης, που περιλαμβάνει ημιαγώγιμα νανοσύρματα και ατομικές αλυσίδες.

Αλλά τα στοιχεία δεν είναι ακλόνητα. Έτσι, οι ερευνητές ψάχνουν για εναλλακτικά υλικά φιλοξενίας για να ανιχνεύσουν αδιαμφισβήτητες υπογραφές αυτών των καταστάσεων. Ο San-Jose και οι συνεργάτες του υποδείχνουν πώς φέρνοντας σε επαφή ένα συμβατικό υπεραγωγό με ένα δείγμα γραφενίου, θα μπορούσε να δημιουργηθούν μηδενικές καταστάσεις Majorana στο εσωτερικό του δείγματος, υπό την προϋπόθεση ότι γραφένιο είναι σε μια μαγνητική φάση που ονομάζεται κεκλιμένος αντισιδηρομαγνητισμός.

Τέτοιος μαγνητισμός παράγει μια ισχυρά αποτελεσματική σύζευξη μεταξύ των σπιν των ηλεκτρονίων του υλικού φιλοξενίας και της ορμή τους, ένα αποτέλεσμα που διαφορετικά θα ήταν αμελητέο στο γραφενίου και είναι στην καρδιά των περισσότερων άλλων προτάσεων Majorana.

Η ομάδα πιστεύει ότι η πρότασή τους θα μπορούσε σύντομα να ελεγχθεί στο εργαστήριο με τη μέτρηση χαρακτηριστικών λειτουργιών Majorana στο ηλεκτρικό ρεύμα που ρέει από μια μεταλλική επαφή σε ένα δείγμα γραφενίου.

Πηγή: http://journals.aps.org/prx/abstract/10.1103/PhysRevX.5.041042

Νέος υβριδικός επεξεργαστής

Ερευνητές στις ΗΠΑ παρουσίασαν τον πρώτο μικροεπεξεργαστή που «παντρεύει» με αποτελεσματικό τρόπο ηλεκτρόνια και φωτόνια μέσα στο ίδιο τσιπάκι.

Είναι ένα επίτευγμα που ανοίγει το δρόμο για την επεξεργασία και την μεταφορά δεδομένων με πολύ μεγάλες ταχύτητες και με μικρή ενεργειακή κατανάλωση.

Οι μηχανικοί, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Βλαντιμίρ Στογιάνοβιτς της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης των Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", συγχώνευσαν στο ίδιο τσιπ επεξεργαστή (με διαστάσεις τριών επί έξι χιλιοστών) έναν πυρήνα με πάνω από 70 εκατομμύρια τρανζίστορ κι έναν πυρήνα με 850 φωτονικά συστατικά.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο μικροεπεξεργαστής κατασκευάσθηκε σε μια μονάδα που κάνει μαζική παραγωγή τσιπ, αποδεικνύοντας έτσι ότι θα είναι δυνατή η εύκολη εμπορική αξιοποίησή του στο μέλλον.

Το νέο τσιπάκι αντιπροσωπεύει το επόμενο βήμα στην εξέλιξη της τεχνολογίας επικοινωνιών μέσω οπτικών ινών. «Είναι ένα ορόσημο. Πρόκειται για τον πρώτο επεξεργαστή που μπορεί να χρησιμοποιήσει φως για να επικοινωνήσει με τον εξωτερικό κόσμο. Κανείς άλλος επεξεργαστής δεν διαθέτει φωτονική είσοδο-έξοδο στο τσιπ», δήλωσε ο Στογιάνοβιτς.

Μέχρι σήμερα οι οπτικές ίνες έχουν επιφέρει θεαματικές βελτιώσεις στις τηλεπικοινωνίες, σε σχέση με τα συμβατικά ηλεκτρικά καλώδια, επιτρέποντας μεγαλύτερο εύρος ζώνης, μεταφορά περισσότερων δεδομένων με μεγαλύτερες ταχύτητες σε μεγαλύτερες αποστάσεις και με μικρότερη κατανάλωση ενέργειας.

Όμως όλες αυτές οι πρόοδοι στην επικοινωνία μεταξύ των υπολογιστών δεν έχει έως τώρα καταστεί εφικτό να αξιοποιηθούν στα ίδια τα τσιπ των υπολογιστών, καθώς έχει αποδειχθεί πολύ δύσκολο να ενσωματωθούν τα αναγκαία φωτονικά συστατικά μέσα στον επεξεργαστή.

Οι ερευνητές έκαναν δοκιμές και έδειξαν ότι το καινοτομικό ηλεκτρονικό-φωτονικό τσιπ τους επιτρέπει ταχύτητες έως 300 gigabits ανά δευτερόλεπτο, δέκα έως είκοσι φορές περισσότερο από τα συμβατικά ηλεκτρονικά τσιπ που υπάρχουν σήμερα στην αγορά.

Ήδη έχουν δημιουργηθεί δύο νεοφυείς εταιρείες (Ayar Labs και SiFive) για να αξιοποιήσουν εμπορικά τη νέα τεχνολογία, στην ανάπτυξη της οποίας συμμετείχε με χρηματοδότηση η πανταχού παρούσα υπηρεσία Προωθημένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων (DARPA) του Αμερικανικού Πενταγώνου, η DAPRA είναι αυτή που χρηματοδότησε και έθεσε τα θεμέλια του σημερινού διαδικτύου.

Εκτυπωμένοι κινητήρες πυραύλων ;

Μια δοκιμή που έφερε ένα βήμα πιο κοντά την αξιοποίηση της τρισδιάστατης εκτύπωσης στην εξερεύνηση του διαστήματος, ολοκλήρωσαν πριν από λίγα 24ωρα επιστήμονες της NASA, στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ.

Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας «εκτύπωσε» και συναρμολόγησε τα βασικά εξαρτήματα ενός κινητήρα πυραύλων, τον οποίο στη συνέχεια πυροδότησε με επιτυχία. Καταναλώνοντας για καύσιμα υγρό οξυγόνο και υδρογόνο, ο κινητήρας κατάφερε να παραγάγει το μέγιστο της προωθητικής δύναμης που προέβλεπαν οι προδιαγραφές του, χωρίς να παρουσιάσει κανένα πρόβλημα.

Με αυτό τον τρόπο, οι επιστήμονες της NASA έδειξαν πως στο μέλλον θα μπορούν να χρησιμοποιούνται «εκτυπωμένοι» κινητήρες τόσο σε νέα διαστημόπλοια όσο και σε σκάφη προσεδάφισης σε άλλους πλανήτες. Μία προοπτική που υπόσχεται όχι μόνο να αυξήσει τις δυνατότητες σχεδίασης καινούριων σκαφών, αλλά και να μειώσει σημαντικά το κόστος των διαστημικών αποστολών.

«Κατασκευάσαμε και δοκιμάσαμε περίπου το 75% των εξαρτημάτων που θα διαθέτει ένας πλήρως λειτουργικός κινητήρας», αναφέρει στο σάιτ της NASA η Ελίζαμπεθ Ρόμπερτσον, επικεφαλής του πρότζεκτ. «Έτσι, αποδείξαμε πως η εκτύπωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μια μεγάλη γκάμα από εφαρμογές».

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι επιστήμονες «εκτύπωσαν» τα βασικότερα εξαρτήματα ενός κινητήρα, τα οποία δοκίμασαν ανεξάρτητα. Αυτή τη φορά συναρμολόγησαν τα εξαρτήματα, για να διαπιστώσουν πώς συμπεριφέρονται σαν σύνολο. Μάλιστα, η δοκιμή έγινε σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, όσο κι αυτές που αναπτύσσονται σε έναν συμβατικό κινητήρα.

Αν και για το «κρας τεστ» χρησιμοποιήθηκε για καύσιμο ένα μείγμα υγρού υδρογόνου και οξυγόνου, το οποίο χρησιμοποιείται και στα συμβατικά συστήματα προώθησης των διαστημικών σκαφών, οι επιστήμονες σχεδιάζουν να επαναλάβουν τη δοκιμή, ανεφοδιάζοντας τον κινητήρα με μεθάνιο και υγρό οξυγόνο. Ο λόγος είναι πως τα δύο αυτά στοιχεία πιθανότατα υπάρχουν σε σχετική αφθονία στον Άρη, κάτι που θα σήμαινε πως μία διαστημική αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη θα μπορούσε να παράγει επίτοπου τα καύσιμα για την επιστροφή της.

Όπως συμβαίνει και με την «εκτύπωση» οποιουδήποτε άλλου αντικειμένου, για κάθε εξάρτημα δημιουργήθηκε το ηλεκτρονικό του σχέδιο, το οποίο ανέλαβε να κατασκευάσει ο εκτυπωτής, τοποθετώντας διαδοχικές στρώσεις από σκόνη μετάλλου, τις οποίες ένωνε μεταξύ τους με τη βοήθεια ενός λέιζερ. Χάρις στη συγκεκριμένη τεχνολογία, οι επιστήμονες μπόρεσαν σε ορισμένα εξαρτήματα να προσδώσουν χαρακτηριστικά που δεν διαθέτουν τα αντίστοιχα μέρη των συμβατικών πυραύλων.

Επίσης, μείωσαν δραστικά τον χρόνο κατασκευής: περίπλοκα εξαρτήματα όπως οι βαλβίδες ολοκληρώθηκαν μέσα σε λίγους μήνες, τη στιγμή που με τη συμβατική τεχνική θα χρειαζόταν ένας χρόνος για να δημιουργηθούν.

Στόχος της ομάδας από το Marshall είναι να συνεχίσει τις δοκιμές του κινητήρα, προσθέτοντας επιπλέον εξαρτήματα.

Διάφανο φωτοβολταϊκό

Έχουμε δει και στο παρελθόν διάφανα φωτοβολταϊκά panels, όπως αυτά που θέλει να τοποθετήσει η Sharp σε παράθυρα και μπαλκόνια, αλλά η δημιουργία του Michigan State University πηγαίνει την τεχνολογία σε άλλο επίπεδο και ίσως επηρεάσει μελλοντικά ακόμη και τη φόρτιση των φορητών συσκευών μας.

Τα προαναφερθέντα διάφανα φωτοβολταϊκά panels δεν είναι ακριβώς διάφανα. Εξορισμού, ένα τέτοιο panel δεν μπορεί να είναι απόλυτα διάφανο, αφού αυτό θα σήμαινε ότι επιτρέπει τη διέλευση του φωτός χωρίς να απορροφώνται φωτόνια για να μετατραπούν σε ηλεκτρόνια (ηλεκτρισμός), και γι’ αυτό οι κατασκευάστριες εταιρείες ουσιαστικά δημιουργούν ημι-διάφανα panels (δηλαδή όταν πέσει φως φαίνεται και η σκιά τους).

Οι ερευνητές του Michigan State University κατάφεραν να παρακάμψουν τα προβλήματα χρησιμοποιώντας μια διαφορετική τεχνική για την απορρόφηση του φωτός.

Αντί να δημιουργήσουν ένα πραγματικά διάφανο φωτοβολταϊκό panel (κάτι πρακτικά αδύνατο), χρησιμοποίησαν ειδικά οργανικά άλατα (TLSC) που απορροφούν την υπεριώδη και την υπέρυθρη ακτινοβολία (δηλαδή έξω από το ορατό φάσμα) και στη συνέχεια την εκμπέμπουν επίσης στο υπέρυθρο φάσμα. Αυτή η ακτινοβολία οδηγείται στην άκρη του πλαστικού του φωτοβολταϊκού, όπου μετατρέπεται σε ηλεκτρισμό.

Η απόδοση των TLSC’s είναι κοντά στο 1%, αλλά θεωρούν ότι θα μπορέσουν σύντομα να φτάσουν στο 5%. Το ποσοστό δεν ακούγεται υψηλό, ωστόσο, αν τοποθετηθούν μαζικά τέτοια panels π.χ στα παράθυρα ενός κτιρίου, τότε το όφελος δεν είναι αμελητέο.

Μακροπρόθεσμα θα μπορούσαν να τοποθετηθούν στις οθόνες των smartphones και tablets, προφανώς όχι για πλήρη κάλυψη των ενεργειακών αναγκών, αλλά για την προσθήκη μερικών έξτρα ωρών αυτονομίας.

Νέα κάρτα μνήμης

Η Samsung ανακοίνωσε παγκοσμίως τη νέα κάρτα μνήμης της με την ονομασία microSD PRO Plus 128GB. Έχοντας ως βάση τον τύπο μνήμης MLC NAND flash της Samsung, η συγκεκριμένη κάρτα μνήμης με χωρητικότητα 128GB, θέτει ένα ισχυρό νέο πρότυπο στις λύσεις μνήμης για πολυμέσα, παρέχοντας την υψηλότερη ταχύτητα και την μεγαλύτερη χωρητικότητα μέχρι σήμερα.

Η νέα κάρτα απευθύνεται στην συνεχώς αυξανόμενη βάση καταναλωτών που χρησιμοποιεί κάμερες δράσης, drones, premium smartphones και φωτογραφικές μηχανές DSLR με δυνατότητα εγγραφής και αναπαραγωγής βίντεο ανάλυσης 4Κ.

Με την παρουσίαση της νέας κάρτας μνήμης microSD 128GB, η Samsung παρέχει στους καταναλωτές το υψηλότερο επίπεδο λύσεων για κάρτες μνήμης, δίνοντας τη δυνατότητα απρόσκοπτης εγγραφής μεγάλων αρχείων, υψηλής ανάλυσης video και φωτογραφιών, καθώς και περιεχόμενο πολυμέσων για χρήση από τις σημερινές mobile συσκευές.

«Με την άφιξη των προηγμένων τεχνολογιών, όπως οι κάμερες δράσης και τα drones, οι καταναλωτές περιμένουν ακόμα περισσότερα από τις κάρτες μνήμης», δήλωσε ο Un-Soo Kim, Senior Vice President του τμήματος Branded Product Marketing, Memory Business στη Samsung Electronics. Παρατηρούμε μία γρήγορη αύξηση στην εγγραφή και αναπαραγωγή 4Κ UHD video και ως εκ τούτου μία αυξανόμενη ανάγκη για κάρτες μνήμης με μεγαλύτερη χωρητικότητα και πιο γρήγορες ταχύτητες μεταφοράς. Η παρουσίαση της δικής μας microSD 128GB, αποτελεί μέρος της δέσμευσής μας να δημιουργήσουμε τις καλύτερες κάρτες μνήμης, που απαντούν στις ταχέως εξελισσόμενες ανάγκες των σύγχρονων καταναλωτών, καθώς και να ενισχύσουμε την ηγεσία μας στα επώνυμα προϊόντα μνήμης.

Η κάρτα μνήμης microSD PRO Plus 128GB αποτελεί τη νεότερη προσθήκη στη σειρά Samsung PRO Plus, η οποία κυκλοφόρησε αρχικά με χωρητικότητες 32GB και 64GB το Μάιο 2015. Η microSD 128GB διαθέτει την υψηλότερη ποιότητα μνήμης τύπου MLC NAND flash και υπάγεται στην κατηγορία επιπέδου απόδοσης UHS-I Speed Class 3 (U3) και Speed Class 10, προσφέροντας τις πιο υψηλές ταχύτητες ανάγνωσης και εγγραφής με ταχύτητες που φτάνουν έως και τα 95MB/s ανάγνωσης και 90MB/s εγγραφής αντίστοιχα.

Η νέα κάρτα μνήμης microSD PRO Plus 128GB είναι ιδανική για χρήση σε high-end smartphones και tablets, καθώς πληροί τις απαιτήσεις ασφάλειας, χωρητικότητας, απόδοσης καθώς και τις περιβαλλοντικές απαιτήσεις, που συνδέονται με τα νέα καταναλωτικά προϊόντα ήχου και video, ειδικά όσο αφορά σε κάμερες δράσης και drones. 

Ο εξοπλισμός της νέας κάρτας μνήμης προσφέρει τη δυνατότητα διαχείρισης, αποθήκευσης και μεταφοράς επαγγελματικών φωτογραφιών, καθώς και εγγραφή και αναπαραγωγή 4Κ UHD video. Μπορεί επίσης, να εγγράψει έως και 3 ώρες και 50 λεπτά 4K UHD video ή 16 ώρες και 20 λεπτά Full HD video σε κάμερες δράσης, χωρίς την ανάγκη για αλλαγή ή αντικατάσταση της κάρτας μνήμης. Επιπλέον, η κάρτα μνήμης microSD PRO Plus 128GB μπορεί να αποθηκεύσει έως και 11.000 φωτογραφίες περίπου ή 31.000 MP3 τραγούδια βάσει των εκτιμώμενων ρυθμίσεων και παραμετροποιήσεων.

Η microSD PRO Plus 128GB έχει σχεδιαστεί για να είναι συμβατή με οποιαδήποτε συσκευή, η οποία έχει θύρα microSD. Παράλληλα, διαθέτει τις πρόσφατα αναβαθμισμένες λειτουργίες «Samsung 4-proof», που την καθιστούν αδιάβροχη (IEC 60529, IPX7) ανθεκτική στη θερμοκρασία και σε ακτίνες Χ καθώς και προστατευμένη από μαγνητισμό.

Προσφέρετε με εγγύηση 10 χρόνων, καθώς επίσης η λειτουργία της είναι εγγυημένη σε θερμοκρασίες από -25°C έως 85°C (-13°F έως 185°F). Τα δεδομένα, που θα είναι αποθηκευμένα στην κάρτα, δεν θα επηρεαστούν από ακτίνες X και θα αντέξει έως και 15.000 gauss (μονάδες μαγνητικής επαγωγής), που ισούνται με έναν υψηλού πεδίου MRI σκάνερ.

Η νέα κάρτα μνήμης microSD PRO Plus 128GB της Samsung  είναι ήδη διαθέσιμη σε περισσότερες από 50 χώρες συμπεριλαμβανομένων της Κίνας, της Ευρώπης, της Κορέας, των ΗΠΑ και άλλων.

Πηγή: http://www.samsung.com/us/computer/memory-storage-accessories/MB-MD128DA/AM

Bιονικά μάτια

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του New Scientist, του χρόνου ένας τυφλός στην Αυστραλία θα είναι ο πρώτος που θα λάβει τα εν λόγω βιονικά μάτια, που παρακάμπτουν πλήρως το οπτικό σύστημα και στέλνουν πληροφορίες απευθείας στον εγκέφαλο, και συγκεκριμένα εικόνες από μια κάμερα που είναι τοποθετημένη σε ένα ζευγάρι γυαλιά (οι φίλοι της Επιστημονικής Φαντασίας ενδεχομένως να έχουν σκεφτεί ήδη το αντίστοιχο του Star Trek, τα γυαλιά του Τζόρντι Λα Φορτζ στο «Next Generation»).

Το συγκεκριμένο επίτευγμα θεωρείται ότι θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της όρασης σε ανθρώπους χωρίς λειτουργικό αμφιβληστροειδή. «Δεν χρειάζεστε καθόλου το μάτι» λέει ο Άρθουρ Λάουερι, του Monash University, όπου αναπτύσσεται το βιονικό μάτι.

Το σχέδιο είναι η εμφύτευση 11 μικρών πλακιδίων, το καθένα με 43 ηλεκτρόδια, σε περιοχές του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με την όραση. Όταν οι περιοχές αυτές διεγείρονται, οι άνθρωποι αναφέρουν ότι βλέπουν λάμψεις φωτός.

Ο Λόουρι θεωρεί πως κάθε ηλεκτρόδιο θα μπορούσε να δημιουργεί μια «κουκκίδα» φωτός αντίστοιχη με τη θέαση ενός pixel. Συνολικά, τα πλακίδια θα παρέχουν περίπου 500 pixels, αρκετά για τη δημιουργία μιας απλής εικόνας. Ακόμα και αν το αποτέλεσμα απέχει από τα 1-2 εκατ. pixels που χαρακτηρίζουν την εικόνα που προκύπτει από το κανονικό μάτι, αποτελεί πολύ σημαντική πρόοδο όσον αφορά την επαναφορά της βασικής όρασης.

Οι εικόνες που συλλέγονται από την κάμερα θα στέλνονται σε έναν επεξεργαστή τσέπης που θα φορά ο χρήστης. Η συσκευή αυτή θα επιλέγει τα σχετικά τμήματα μιας εικόνας και θα τα αποστέλλει στα πλακίδια. «Ο επεξεργαστής λειτουργεί σαν σκιτσογράφος/ καρτουνίστας» λέει ο Λάουερι.

«Πρέπει να αναπαραστήσει μια σύνθετη κατάσταση με ελάχιστες πληροφορίες» προσθέτει, αναφέροντας παράλληλα ότι ένα πρόσωπο μπορεί να αναδημιουργηθεί με μόλις 10 κουκκίδες. «Δεν ακούγεται πολύ εντυπωσιακό, αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερες πληροφορίες εκεί από ότι θα πιστεύατε».

Οι πρώτοι εθελοντές θα είναι άτομα που έχουν χάσει την όρασή τους από ατυχήματα, καθώς η συσκευή πιθανώς να μη λειτουργεί για εκ γενετής τυφλούς.

Tο μποζόνιο Higgs έχει «αδελφάκια» ;

Δύο ανεξάρτητες ομάδες φυσικών (ATLAS και CMS) που εργάζονται παράλληλα στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN βρήκαν ενδείξεις για κάτι που θα μπορούσε να αποτελεί ένα νέο θεμελιώδες σωματίδιο της φύσης, μία βαρύτερη έκδοση του μποζονίου Higgs - του σωματιδίου που εξηγεί γιατί τα υπόλοιπα έχουν μάζα και το οποίο είχε προκαλέσει θαυμασμό με την ανακάλυψη από τις ίδιες ερευνητικές ομάδες το καλοκαίρι του 2012. Πρόκειται για μία εξέλιξη, που, αν και είναι νωρίς ακόμη για να εξαχθούν σίγουρα συμπεράσματα, έχει προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον.

Tο αμφιθέατρο του CERN, έξω από τη Γενεύη, ήταν ασφυκτικά γεμάτο χθες, σε σημείο ορισμένοι να χρειαστεί να καθίσουν ακόμη και στο πάτωμα, για μια παρουσίαση δύο ωρών που αφορούσε νέες ανακοινώσεις.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία που προέρχονται από τις συγκρούσεις πρωτονίων στο Μεγάλο Επιταχυντή, σημειώνοντας ότι εντόπισαν περίσσεια ζεύγη φωτονίων που "μεταφέρουν" ενέργεια περίπου 750 GeV (giga electronvolts) το κάθε ένα.

Αυτό σημαίνει ότι το νέο σωματίδιο ενδέχεται να φέρει συνολική ενέργεια 1.500 GeV και να διασπάται σε δύο φωτόνια (750GeV το καθένα). Αν επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι είναι αρκετά βαρύτερο από το μποζόνιο Χιγκς (περίπου 125GeV) και από κάθε άλλο σωματίδιο που έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα.

Οι απρόσμενες ενδείξεις προέκυψαν καθώς οι ομάδες έψαχναν για ένα γκραβιτόνιο (‎graviton), τον υποτιθέμενο κβαντικό φορέα της βαρύτητας, η ανακάλυψη του θα μπορούσε να σημαίνει την ύπαρξη και άλλων διαστάσεων στο χωροχρόνο.

Είναι, ωστόσο, πολύ νωρίς για να υπάρξει οποιοσδήποτε ενθουσιασμός, τόσο εντός όσο και εκτός του CERN, σημειώνουν ότι η ιστορία της σωματιδιακής φυσικής είναι γεμάτη με στατιστικά "λάθη" πιθανώς σαν αυτό, τα οποία αποκαλύπτονται μετά την ανάλυση περισσότερων στοιχείων.

'Έως το καλοκαίρι του 2016, οπότε και θα έχουμε τουλάχιστον δεκαπλάσιο όγκο σωματιδιακών συγκρούσεων, τα συμπεράσματα θα είναι ασφαλέστερα, αν ωστόσο αποδειχθεί ότι το "πρώτο αδελφάκι" του Higgs υπάρχει, το μποζόνιο του Higgs θα "ωχριά μπροστά του", όσον αφορά τη σύγκριση, σημειώνουν κάποιοι ειδικοί.

Ο επόμενος χρόνος θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμος, όσον αφορά την απόδειξη ή όχι της ύπαρξης του νέου σωματιδίου και περιμένουμε με πραγματικό ενδιαφέρον ενδεχόμενες νέες ανακοινώσεις.