Δικαιοσύνη ο τρίτος ασθενής ενός Κράτους

Η Δικαιοσύνη αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Δημοκρατίας, για τον λόγο αυτό πρέπει να είναι απολύτως ανεξάρτητη, η πλήρη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι ο μόνος δρόμος για να την καταστήσει  θεματοφύλακα της Δημοκρατίας μια και ανά πάσα στιγμή πρέπει να μπορεί να προσάγει σε δίκη τους πάντες από τον Πρωθυπουργό μέχρι και τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

Τα προβλήματα της μονοπρόσωπης ή πολυπρόσωπης διαπλοκής στην Δικαιοσύνη δεν είναι σημερινά, υπάρχουν για περισσότερα από 2.600 χρόνια.

Τα προβλήματα της δικαιοσύνης υπάρχουν, γιατί την δικαιοσύνη δεν την υπηρετούν πάντα ηθικοί άνθρωποι και γιατί αρκετές φορές οι ανάγκες των ανθρώπων και ξαφνικές είναι και απρόβλεπτες.

Προβλήματα που πριν, από 592 π.Χ. είχαν προσδιορισθεί και είχαν γίνει προσπάθειες αντιμετώπισης τους, πρώτα με την Ίδρυση της Ηλιαίας *, και αργότερα με την ηλιαιακή δεξαμενή πολιτών, για την μετά κλήρωσης συμμετοχή τους, στα ηλιαστικά δικαστήρια.

Το βασικά προβλήματα στην δικαιοσύνη προέρχονται από τρεις κατευθύνσεις, από τους Δικηγόρος, από τους  Δικαστές και από τους Πολιτικούς, μια πρακτική που εφαρμόζεται εκτεταμένα στα σημερινά συστήματα διακυβέρνησης, δηλαδή την εμπλοκή τουλάχιστον τριών παραγόντων σε κάποιο έργο ή εκτέλεση εξουσίας, για να είναι αδύνατος η προσωποποίηση και απόδοση ευθυνών αν κάτι πάει στραβά ή τους πιάσουν να παρανομούν.

Δικηγόροι
Η λύση για τα προβλήματα που δημιουργούν στην δικαιοσύνη οι Δικηγόροι, αμέτρητες δίκες, παραποιήσεις στοιχείων κλπ. είναι απλή, και η λύση αυτή είναι η συνυπευθυνότητα των Δικηγόρων για κάθε δίκη που συμμετέχουν, δηλαδή αν κάποιος Δικηγόρος οδηγήσει σε δίκη Έλληνα πολίτη, πελάτη του και χάσει την δίκη να υποχρεώνεται να συμμετέχει είτε κατά το ήμισυ είτε κατά κάποιο ποσοστό και στις οικονομικές αποζημιώσεις και στις ποινικές καταδίκες των πελατών του.
Επίσης πρέπει να θεσπιστεί και να εφαρμοσθεί η αναστροφή της ποινής, δηλαδή αν κάποιος οδηγήσει κάποιον άλλον στα δικαστήρια και αθωωθεί ο μηνυόμενος, να επιβάλλεται στον μηνυτή και τον Δικηγόρο του η ίδια ποινή που θα επιβαλλόταν στον μηνυόμενο αν καταδικαζόταν.
Επίσης πρέπει να επανέλθουν ως ποινές και η Δήμευση της περιουσίας και ο Εξοστρακισμός.

Δικαστές
Στην επιλογή των Νέων Δικαστών πρέπει τουλάχιστον πέντε από τους εν ενέργεια δικαστές να εγγυούνται με την περιουσία τους και την προσωπική ελευθερία τους την ηθική ακεραιότητα του Νέου Δικαστή, αυτοί οι εγγυητές Δικαστές θα είναι και αυτοί που θα παρακολουθούν και θα διορθώνουν, επαναλαμβάνουν δίκες, αποπέμπουν από το Δικαστικό σώμα, τον ανήθικο Νέο Δικαστή που έχουν προτείνει.
Αν ο Δικαστής είτε από λάθος είτε από δόλο καταδικάσει κάποιον, να πληρώνει (αποζημιώνει με την προσωπική του περιουσία) ο ίδιος τις οποιεσδήποτε δαπάνες δημιουργηθούν από την λανθασμένη απόφαση του.
Κάθε δικαστής πρέπει ανά έτος να κρίνεται και να αποπέμπονται άμεσα. από το δικαστικό σώμα οι ανεπαρκείς δικαστές.

Πολιτική
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης δεν πρέπει να είναι πολιτικό πρόσωπο, ο Υπουργός Δικαιοσύνης πρέπει να προέρχεται και να ψηφίζεται από τους Δικαστές.
Η θητεία του Υπουργού Δικαιοσύνης πρέπει να είναι ανεξάρτητη της πολιτικής θητείας, θα μπορούσε να είναι θητεία έξι ετών, χρόνος που είναι αναγκαίος για να συνταχτεί και να εφαρμοστεί με ακρίβεια κάθε νομοθετικό έργο.
Για να υπάρχει έλεγχος και σχετική εποπτεία στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ο Υφυπουργός του Υπουργείου Δικαιοσύνης και ο Γενικός γραμματέας του πρέπει να είναι πολιτικά πρόσωπα και να προέρχονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, όλοι οι υπόλοιποι διοικητικοί και εκτελεστικοί υπάλληλοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης πρέπει να προέρχονται από το Δικαστικό και Δικηγορικό σώμα.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης πρέπει να αναλαμβάνει την θητεία του με συγκεκριμένο πρόγραμμα και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης πρέπει να ελέγχεται για τις αποφάσεις του από το δικαστικό σώμα, τουλάχιστον κάθε χρόνο και να παραπέμπεται από την θέση αν παραβαίνει το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του προγράμματος που έχει αναλάβει.
Βασικός σκοπός του Υπουργείου Δικαιοσύνης είναι να περιορίσει και να ξαναγράψει συνολικά τους Ελληνικούς Νόμους, από την αρχή, με σαφή και απλό κατανοητό από τους Έλληνες πολίτες τρόπο, χωρίς παράθυρα και παραπομπές, χωρίς παρερμηνείες και προεκτάσεις.
Άλλοι βασικοί σκοποί του Υπουργείου Δικαιοσύνης είναι η αυστηρότατη εφαρμογή των Νόμων σε οποιονδήποτε, καθώς επίσης και η αυστηρή τήρηση, μέχρι τελευταίου κόμματος ή τελείας, των κανόνων της Δημοκρατίας.

Φυσικά και οι προτάσεις Νέων Νόμων του Υπουργείου Δικαιοσύνης ελέγχονται και τροποποιούνται πρώτα από την Ελληνική Βουλή και κατόπιν ψηφίζονται από τις Ελληνίδες και τους Έλληνες πολίτες.

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο ότι κάποτε θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι μεγάλες και σοβαρές μεταρρυθμίσεις, αλλά και η ανάπτυξη ενός Κράτους δεν γίνονται με βήματα, αλλά με άλματα.

Καθώς επίσης ότι πρέπει να προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο, να αποφύγουμε την παγίδα του ορισμού των Νέων Ιδεών του Arthur Clark, ότι δηλαδή κάθε Νέα Ιδέα πρέπει υποχρεωτικά να περάσει από τρία στάδια.

Πρώτο στάδιο : Άσε μην ασχολείσαι δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί (όταν πρωτοεμφανίζεται η νέα ιδέα).
Δεύτερο στάδιο : Εφαρμόζεται μεν αλλά δεν έχει να προσφέρει τίποτα (αφού έχουν περάσει ένα με δύο χρόνια από την εμφάνιση της ιδέας).
Τρίτο στάδιο : Πάντα έλεγα ότι είναι μία πολύ καλή ιδέα και ότι μπορεί να προσφέρει πολλά ( μετά από πέντε με έξη χρόνια από την εμφάνιση της νέας ιδέας).

Μιχάλης Σολωμακάκης

* Ο Σόλων ίδρυσε την Ηλιαία το 492 π.Χ. ένα λαϊκό δικαστήριο με πολλά μέλη, ως αντίβαρο του τότε Αρείου Πάγου (δικαστικό σώμα των τότε Αρχόντων) σε θέματα απονομής δικαιοσύνης όπου συμμετείχαν όλοι οι πολίτες και όπου εκδικάζονταν οι υποθέσεις για όλα τα αδικήματα εκτός από τον φόνο, τον εμπρησμό και την απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος, τα οποία εκδικάζονταν στον Άρειο Πάγο. Το όνομά της προέρχεται από το ουσ. ηλία=αλία, που σημαίνει εκκλησία, σύναξη.
Η ακριβής σύνθεση της Σολώνειας Ηλιαίας δεν είναι γνωστή και δεν αποκλείεται να πρόκειται απλά για την ίδια την εκκλησία του δήμου, όταν αυτή συνεδρίαζε ως δικαστήριο.
Η κλασική διαμόρφωση της Ηλιαίας σε «δεξαμενή» 6000 κληρωμένων Αθηναίων άνω των 30 ετών, από την οποία λαμβάνονταν οι δικαστές για τα ηλιαστικά δικαστήρια, οφείλεται στις μεταρρυθμίσεις του έτους 462 π.Χ. από τον Εφιάλτη.
Στην Ηλιαία μπορούσε να προσφύγει οποιοσδήποτε εναντίον δικαστικής αποφάσεως αρχόντων. Οι αποφάσεις των αρχόντων έπαψαν να είναι τελεσίδικες και μπορούσαν να εφεσιβληθούν στην Ηλιαία.