Παγκόσμιο συμβόλαιο για το Διαδίκτυο

Νέο Παγκόσμιο συμβόλαιο για το Διαδίκτυο

Τριάντα περίπου χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Βρετανός Τιμ Μπέρνερς-Λι έβαλε τα θεμέλια του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web) και από τότε δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται για ένα καλύτερο διαδίκτυο. Τώρα, το Ίδρυμα που ο ίδιος δημιούργησε γι’ αυτό το σκοπό το 2009, το World Wide Web Foundation, έδωσε στη δημοσιότητα το παγκόσμιο «Συμβόλαιο για τον Ιστό» (Contract for the Web), το οποίο συνιστά ένα παγκόσμιο σχέδιο δράσης για τη σωτηρία του Ίντερνετ από τις ουκ ολίγες απειλές εναντίον του.

Ο ίδιος το ονόμασε «οδικό χάρτη για τη δημιουργία ενός καλύτερου Ιστού» και αφορά τις κάθε είδους καταχρήσεις του διαδικτύου από κυβερνήσεις, εταιρείες και άτομα, όπως η πολιτική χειραγώγηση και προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση και οι ψευδείς ειδήσεις, η λογοκρισία, η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, η ακραία εμπορευματοποίηση, η διεύρυνση των ανισοτήτων κ.α.

Το «Συμβόλαιο», που ετοιμαζόταν εδώ κι ένα χρόνο και το οποίο συντάχθηκε σε συνεργασία με εκπροσώπους από το δημόσιο τομέα, τον ιδιωτικό τομέα και την κοινωνία των πολιτών, θέτει ως βασικό στόχο να κυκλοφορούν ελεύθερα οι γνώσεις στο διαδίκτυο, ενώ δεσμεύει τις εταιρείες ότι «η επιδίωξη των κερδών δεν θα γίνεται σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας».

Ήδη πάνω από 150 οργανισμοί, μεταξύ των οποίων η Google, η Microsoft και το Facebook (όχι όμως η Amazon ή το Twitter), οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, καθώς επίσης οι οργανώσεις Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα και Electronic Frontier Foundation, εξέφρασαν επίσημα την υποστήριξη τους στο σχέδιο. Αν και το «συμβόλαιο» δεν είναι νομικά δεσμευτικό, προτείνει νέα πλαίσια για τις εθνικές και διεθνείς νομοθεσίες, που κυρίως θα προστατεύουν τα online προσωπικά δεδομένα και την ιδιωτικότητα.

 Οι κυβερνήσεις καλούνται να μην αποκόβουν τους πολίτες τους από το διαδίκτυο, να διασφαλίζουν το δικαίωμα στη συνεχή πρόσβαση και τις ελευθερίες των χρηστών. Οι τεχνολογικές εταιρείες καλούνται να παρέχουν φθηνή πρόσβαση στο διαδίκτυο και να αναπτύξουν διαδικτυακές υπηρεσίες για άτομα με αναπηρίες, όσους μιλούν μειονοτικές γλώσσες κ.α. Επίσης να συμβουλεύονται την κοινωνία προτού εμφανίσουν νέα προϊόντα και να αξιολογούν εκ των προτέρων τους πιθανούς κινδύνους (π.χ. από τους νέους αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης).

«Ο Ιστός χρειάζεται ριζική παρέμβαση από όλους όσους έχουν δύναμη να διαμορφώσουν το μέλλον του. Είμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Το πώς θα ανταποκριθούμε, θα καθορίσει αν ο Ιστός θα υπάρξει ως μια δυνητική δύναμη για το καλό ή θα μας οδηγήσει σε μια ψηφιακή δυστοπία», δήλωσε ο Λι στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Υπερασπίσθηκε, επίσης, τις επικρίσεις -πρόσφατα και από τη Διεθνή Αμνηστία για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- για τη συνυπογραφή του «συμβολαίου» από γίγαντες όπως η Google και το Facebook. Το να τους έχουμε στο δωμάτιο είναι πραγματικά σημαντικό. Αισθανόμαστε ότι οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις αξίζουν μια ισότιμη θέση στο τραπέζι.

Οι πολίτες πρέπει να καταστήσουν υπεύθυνους όσους έχουν εξουσία, να απαιτήσουν σεβασμό των ψηφιακών δικαιωμάτων τους και να βοηθήσουν να υπάρξει ένας υγιής online διάλογος, πρόσθεσε ο Σερ Τιμ.

Δικαιολογημένα φαίνεται ολοένα μεγαλύτερος ο φόβος των ανθρώπων για τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στο διαδίκτυο. Αν αφήσουμε τα πράγματα όπως έχουν, ένας πολύ μεγάλος αριθμός πραγμάτων θα πάνε στραβά. Μπορεί να καταλήξουμε με μια δυστοπία, αν δεν κάνουμε αλλαγή πλεύσης, ανέφερε ο εφευρέτης του Ιστού στη «Γκάρντιαν».

Το Υπερδίκτυο

Ένα χωράφι θα μιλήσει με τον τρόπο του στον αγρότη που το φροντίζει. Ίσως να έχει ανάγκη από περισσότερο νερό ή να ταλαιπωρείται από παράσιτα. Όμως το χωράφι είναι ένα μικρό κομμάτι ενός τοπικού αγροτικού οικοσυστήματος, το οποίο επίσης είναι ένα μικρό κομμάτι του αγροτικού οικοσυστήματος μιας χώρας.

Θα μπορούσαμε άραγε να έχουμε μια συνολική αίσθηση των αναγκών του συνόλου των καλλιεργήσιμων εκτάσεων μιας χώρας ή γιατί όχι και ολόκληρου του πλανήτη; Ο Dirk Helbing, καθηγητής Computational Social Science στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, ισχυρίζεται ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Μέχρι σήμερα το Internet είναι κυρίως ένα δίκτυο ορατών υπολογιστών που βρίσκονται στο γραφείο μας, την τσάντα ή την τσέπη μας. Όμως η εξέλιξη της μικροηλεκτρονικής μάς δίνει πλέον τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε τόσο μικρά και τόσο φθηνά ηλεκτρονικά κυκλώματα, ώστε να τα ενσωματώσουμε σε αντικείμενα, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συνδεθούν με το Internet.

Το Internet of Things ή Internet of Everything, όπως έχει γίνει ευρύτερα γνωστό, αναμένεται να αποτελείται μέχρι το 2020 από 20 φορές περισσότερα διασυνδεδεμένα αντικείμενα σε σχέση με το σύνολο των ανθρώπων του πλανήτη. Σε αυτό το υπερδίκτυο μπορεί να συμμετέχει ένας βηματοδότης, το οικιακό μας θερμόμετρο και ψυγείο, μια λάμπα, ένας αισθητήρας υγρασίας σε ένα αμπέλι ή ένα ποτήρι κρασιού.

Όλα αυτά τα αντικείμενα θα παράγουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων, τα οποία με κάποιο τρόπο οι επιστήμονες πρέπει να τυποποιήσουν για να μπορέσουν στη συνέχεια να τα αναλύσουν με τη βοήθεια υπερυπολογιστών και να δημιουργήσουν κοινωνικοοικονομικά σενάρια.
Ο Dirk Helbing με το πρόγραμμα Planetary Nervous System αισιοδοξεί ότι τα δισεκατομμύρια αντικείμενα θα γίνουν τα αισθητήρια όργανα που θα μας επιτρέψουν να έρθουμε σε επαφή με τη «συνείδηση» του πλανήτη μας και να διαχειριστούμε τους πόρους του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

 Ο Dirk επίσης προτείνει η πλατφόρμα που θα δημιουργήσει να είναι ένα παγκόσμιο δημόσιο αγαθό, έτσι ώστε ο καθένας να έχει πρόσβαση στην ίδια ποιότητα και ποσότητα πληροφορίας.

Αυξάνετε η ταχύτητα των ασύρματων δικτύων.

Ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του MIT με επικεφαλή την καθηγήτρια  Muriel Medard, ανακάλυψε εάν νέο τρόπο για την ενίσχυση της ταχύτητας των ασύρματων δικτύων, χωρίς να απαιτείται η τροποποίηση της ήδη υπάρχουσας υποδομής. Ουσιαστικά η εργασία της ομάδας επικεντρώνεται στον τρόπο διαχείρισης των χαμένων δεδομένων στο δίκτυο, τα οποία μεταφέρονται μέσω “πακέτων”. Πιο συγκεκριμένα η ταχύτητα μπορεί να αυξηθεί μέχρι και 27 φορές, με τις δοκιμές να πραγματοποιούνται σε ελεγχόμενο περιβάλλον. 

Στη σημερινή τεχνολογία τα πακέτα που χάνονται στο δίκτυο είναι απαραίτητο να ξανά αποσταλλούν, μειώνοντας έτσι σημαντικά την ταχύτητα. Η νέα τεχνολογία η οποία αναφέρεται ως “κωδικοποιημένο TCP” επιλύει το πρόβλημα στη μεριά της συσκευής που λαμβάνει τα δεδομένα, αντικαθιστώντας τα πακέτα με αλγεβρικές περιγραφές (algebraic descriptors), ενισχύοντας έτσι σε σημαντικό βαθμό την ταχύτητα.

Οι δοκιμές δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη σε πραγματικές συνθήκες, όμως δεδομένου του αριθμού της βελτίωσης των ταχυτήτων που μπορεί να επιτευχθούν, θα ήταν εξίσου σημαντική αναβάθμιση για τα ήδη υπάρχοντα δίκτυα.

Ήδη αρκετές εταιρείες έχουν προχωρήσει στην απόκτηση των δικαιωμάτων χρήσης της τεχνολογίας, και για το λόγο αυτό ίσως τη δούμε να γίνεται πράξη νωρίτερα απ΄ ότι θα περιμέναμε. Επίσης αν σκεφτεί κανείς το ήδη περιορισμένο φάσμα συχνοτήτων και τις περιορισμένες ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων, οποιαδήποτε βελτίωση στην τεχνολογία είναι καλοδεχούμενη.